اثربخشی آموزش فردی مهارت‌های رفتاردرمانی دیالکتیک در بهبود علایم افسردگی و افکار خودکشی

مقدمه: در سرتاسر جهان افسردگی یک مشکل جدی و ناتوان‌کننده در سلامت عمومی با شیوع بسیار بالا می‌باشد. درمان دارویی مناسب به طور بارز از علایم افسردگی و مرگ و میر ناشی از خودکشی می‌کاهد. همچنین، مداخلات روانی- اجتماعی اثربخشی داروها را افزایش می‌دهد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فردی مهارت رفتاردرمانی دیالکتیک در بهبود افسردگی و افکار خودکشی بیماران افسرده انجام شد. روش: این مطالعه از نوع شبه تجربی می‌باشد و نمونه‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس از بین بیماران با تشخیص افسردگی اساسی که به درمانگاه بیمارستان تخصصی اعصاب و روان 505، مراجعه کردند، انتخاب شدند. 9 بیمار در گروه مداخله و 9 بیمار در گروه شاهد شرکت کردند. بیماران گروه مداخله تحت درمان دارویی و آموزش مهارت‌های رفتاردرمانی دیالکتیک در جلسات فردی، هفته‌ای یک جلسه به مدت 6 ماه و 20 جلسه قرار گرفتند و بیماران گروه شاهد فقط تحت درمان دارویی قرار گرفتند. بیماران در جلسه اول و آخر با مقیاس افسردگی بک (BDI) و پرسشنامه دلایل زندگی لینهان (RFL)، مورد سنجش قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس، تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج، کاهش معناداری در نمرات افسردگی (001/0=p) و افزایش معناداری در نمرات دلایل زندگی (008/0=p) بیماران گروه مداخله نسبت به گروه شاهد نشان داد. نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان داد ترکیب درمان دارویی و آموزش فردی مهارت‌های رفتاردرمانی دیالکتیک می‌تواند به کاهش افسردگی و افکار خودکشی بیانجامد. این کاهش در درمان دارویی هم دیده شد، اما در گروه مداخله این کاهش بیش از گروه شاهد بود. بنابراین می‌توان از آموزش این مهارت‌ها برای بهبود بیماران افسرده استفاده کرد.